1
دانشیار دانشگاه امام صادق( علیه السلام)، تهران، ایران
2
گروه مطالعات زنان، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده
یکی از شاخصهای جوامع در حال توسعه، میزان مشارکت و نقشی است که زنان در آن کشور برخوردار هستند. با افزایش سطح تحصیلات بانوان، تقاضای ورود به عرصه کار و فعالیت از سوی آنان، روندی صعودی داشته است. اشتغال زنان در کنار مسئولیت مادری، چالشهایی را پیش روی زنان قرار میدهد. دغدغه زنان برای فرزندپروری مطلوب و چگونگی انطباق شرایط آن با فضای کار، نیازمند تحلیل روشمند است تا با بررسی ابعاد هویت زنان و اشتغال، در مواجهه با تبعات و مشکلات ناشی از تزاحم نقشها، تدابیر منطقی، مناسب و منطبق بر مولفههای شرعی و عرفی قابل اجرا اتخاذ گردد. پرسش اساسی تحقیق این است که با توجه به حق مشارکت اجتماعی زنان در عرصه اشتغال و اقتصاد خانواده و از سویی ایفای نقش مادری، چگونه این دو مقوله قابل جمع است؟ آیا سیاستها و قوانین موجود، از ایفای هر دو نقش پشتیبانی میکند؟ پژوهش میان رشتهای حاضر، با تبیین هویت و نقش مادری و اشتغال زنان در فقه و حقوق و بیان دیدگاههای موجود و نیز ارائه راهکار حل تزاحم، با روش توصیفی- تحلیلی از گزارههای مرتبط و به صورت اسنادی نگاشته شده است و با بهرهگیری از منابع معتبر دینی، الگوی متناسب برای زنان شاغل مادر را ارائه میکند. نتایج نشان میدهد که توجه به حق بر سلامت زنان در بعد شغلی و بازنویسی قانون کار و قوانین حمایتی از اشتغال زنان در جامعه، دو وظیفه مهم کارآمد خواهند بود و بدیهی است مدیریت این دو وظیفه بر عهده مادران است و دولت و نهادهای حقوقی در نظام اسلامی، وظیفه حمایتی دارند.
عظیم زاده اردبیلی, فائزه, & بهرامی, لیلا. (1400). تزاحم اشتغال و فرزند پروری مادران شاغل و ارائه الگوی متناسب در فقه و حقوق. مطالعات اسلامی زنان و خانواده, 8(15), 35-62.
MLA
فائزه عظیم زاده اردبیلی; لیلا بهرامی. "تزاحم اشتغال و فرزند پروری مادران شاغل و ارائه الگوی متناسب در فقه و حقوق". مطالعات اسلامی زنان و خانواده, 8, 15, 1400, 35-62.
HARVARD
عظیم زاده اردبیلی, فائزه, بهرامی, لیلا. (1400). 'تزاحم اشتغال و فرزند پروری مادران شاغل و ارائه الگوی متناسب در فقه و حقوق', مطالعات اسلامی زنان و خانواده, 8(15), pp. 35-62.
VANCOUVER
عظیم زاده اردبیلی, فائزه, بهرامی, لیلا. تزاحم اشتغال و فرزند پروری مادران شاغل و ارائه الگوی متناسب در فقه و حقوق. مطالعات اسلامی زنان و خانواده, 1400; 8(15): 35-62.